Een huurovereenkomst woonruimte gold ten aanzien van de verhuurder altijd voor onbepaalde tijd. Want ook al is in de huurovereenkomst woonruimte opgenomen dat die huurovereenkomst zal eindigen na bijvoorbeeld twee jaar, dan nog geldt dat de verhuurder een juridische procedure moet starten om de huurovereenkomst daadwerkelijk te kunnen laten eindigen. En dan nog zal de rechter dit niet zomaar doen. De verhuurder moet namelijk een goede reden hebben om de huurovereenkomst op te kunnen zeggen. Die redenen staan in de wet. Heeft de verhuurder niet een reden die in de wet staat, zal de rechter de huurovereenkomst niet laten eindigen. Over deze problematiek voor de verhuurder leest u meer in ons artikel over de huurovereenkomst van woonruimte in het algemeen. Veel verhuurders vinden dit onwenselijk. Eenmaal een woning verhuurd betekent dan vaak dat de verhuurder nooit meer van de huurovereenkomst af kan. Bijvoorbeeld om de woning te verkopen. Daar is nu eindelijk verandering in gekomen. Op 1 juli 2016 is de Wet Doorstroming Huurmarkt ingevoerd. Die wet maakt het mogelijk om een woonruimte tijdelijk te verhuren. Hierdoor is tijdelijke verhuur woonruimte een feit!
Tijdelijke verhuur woonruimte
Tot 1 juli 2016 was er alleen de mogelijkheid tot tijdelijke verhuur op grond van een vergunning op basis van de Leegstandwet. Vereist was dan wel dat sprake is van een te koop staande woning. Dat was natuurlijk maar in een beperkt aantal gevallen aan de orde. Naast verhuur op basis van de Leegstandwet, kon ook een huurovereenkomst voor naar zijn aard van korte duur afgesloten worden. Daar zaten echter risico’s aan, omdat rechters meestal oordeelden dat van een huurovereenkomst voor naar zijn aard van korte duur geen sprake was. Als de verhuurder wilde opzeggen, lukte dit niet omdat de rechter oordeelde dat de huurder huurbescherming had.
In de Wet Doorstroming Huurmarkt is echter geregeld dat huurder en verhuurder kunnen kiezen voor een tijdelijke huurovereenkomst van maximaal twee jaar. Na die twee jaar eindigt de huurovereenkomst van rechtswege. Anders dan bij een reguliere huurovereenkomst, hoeft de verhuurder de huurovereenkomst dus niet door de rechter te laten beëindigen. Het enige wat de verhuurder moet doen is een zogenaamde ‘kennisgeving’ sturen aan de huurder, waarin de verhuurder de huurder te kennen geeft dat de huurovereenkomst eindigt. Deze kennisgeving moet verstuurd worden maximaal drie maanden voor het einde van de huurovereenkomst en minimaal een maand voor het einde van de huurovereenkomst.
Als de verhuurder de kennisgeving heeft gestuurd, eindigt de huurovereenkomst. Zo simpel is het. De huurder kan zich dan niet meer beroepen op huurbescherming. Uiteraard zijn er wel een paar zaken waar de verhuurder op moet letten, zoals het op tijd sturen van de kennisgeving. Ook mag de verhuurder bijvoorbeeld niet twee keer achtereenvolgens aan dezelfde huurder verhuren. Bij het opstellen van de huurovereenkomt moet de verhuurder dus wel goed opletten.
Conclusie
De conclusie is dus dat tijdelijke verhuur woonruimte eindelijk mogelijk is, en wel voor de duur van maximaal twee jaar. Dit was voorheen niet mogelijk. Omdat de wet die dit mogelijk maakt pas net is ingevoerd, is het nog even afwachten totdat zich de probleempuntjes van de wet zich openbaren. Zo op het eerste oog lijkt het echter redelijk recht toe recht aan. De verhuurder verhuurt een woning voor bepaalde tijd van maximaal twee jaar en na die twee jaar zal de huurder de woning moeten verlaten. En als de huurder de woning niet verlaat, zal het erg eenvoudig zijn om de huurder daar via de rechter toe te dwingen. Digitaalprocederen.nl verwacht dat het kinderlijk eenvoudig zal zijn om in dit soort gevallen zelf te procederen! Desnoods met een beetje hulp van digitaalprocederen.nl. Als u hier vragen over heeft, horen wij dat natuurlijk graag!